Er zijn verschillende vormen van verlies waar ik mij door ervaring, verwerking en studie in verdiept heb. Bijvoorbeeld het verlies van een dierbare, een baby, een kind, van gezondheid, van lichamelijke functies, van een baan en van financiële mogelijkheden.

Binnen het brede terrein van allerlei vormen van verlies houd ik mij sinds juni 2012 bezig te kijken of er begeleiding is voor ouders, (echt)paren die geconfronteerd worden met een miskraam. Dit heb ik tijdens mijn opleiding “verliesbegeleiding en spirituele beleving” vorm gegeven door het afnemen van interviews en een literatuurstudie. Uit mijn voorlopige bevindingen blijkt dat begeleiding in deze nauwelijks aanwezig is.

Tijdens mijn studie breidde mijn aandachtsveld zich uit tot niet alleen bovengenoemde groep, maar ook tot het begeleiden van ouders, (echt)paren die geconfronteerd worden met beëindiging zwangerschap, een te vroeg geboren-gestorven kindje of een kindje dat niet lang geleefd heeft. Uit gesprekken die ik sinds 2013 met o.a. cliënten heb gevoerd, blijkt dat begeleiding voor en tijdens het verlies wel aanwezig is, maar dat er weinig tot geen nazorg is na het verlies.